Inmiddels ben ik alweer twee maanden terug in Nederland en zit mijn geweldige Ghana avontuur er helaas alweer op. Tijdens mijn bacheloropleiding gezondheidswetenschappen is mijn interesse in het fenomeen HIV/AIDS gewekt en sindsdien is er ook een droom ontstaan om zelf eens naar Afrika te reizen. Dankzij MUSTANGH en het West Gonja Hospital kreeg ik de unieke kans om het Afrikaanse leven in Ghana te ontdekken. En wat heb ik ervan genoten! Voor het eerst naar Afrika, helemaal alleen reizen, zelfs voor de eerste keer buiten Europa, het was een avontuur. Het doel wat ik voor ogen had was veel leren, over mezelf, het gezondheidszorg systeem in Ghana, uitdagingen op public health gebied in Damongo, maar zeker ook de cultuur ervaren, genieten van de mensen, de natuur, de sfeer en alles wat het Ghanese leventje met zich mee zou brengen. In januari was het dan zo ver, mijn Ghanese avontuur zou gaan beginnen. Met gezonde zenuwen en na een emotioneel afscheid nam ik afscheid op Schiphol en landde ik enkele uren later in Accra. De eerste indrukken waren overweldigend, maar op een zeer positieve manier. Het was meteen duidelijk, ik zit in Afrika. Op plaats van bestemming, Damongo, werd ik gastvrij ontvangen door Samdeen (oudste zoon van nachtwaker Kassim). De koffers waren nog amper in de kamer gezet en ik werd al meegenomen op een rondleiding door Canteen, waar ik als de nieuwe obruni veel bekijks kreeg. Gelukkig werd ik enkele dagen later vergezeld door Mirte en Monique, waar ik een onwijs leuke tijd mee heb beleefd. Daarna de laatste drie maanden, veel gereisd en bijzondere momenten meegemaakt met Charlotte. Ook in het ziekenhuis heb ik vriendschappen opgebouwd met collega’s en studenten. Kassim en Jane hebben mijn tijd in Damongo ook extra speciaal gemaakt. Kassim, de waakzame held, die je altijd voor hulp kon vragen en Jane die een soort tweede mama is geworden (en letterlijk ook zelf voor de tweede keer mama is geworden tijdens mijn verblijf). Samdeen is mijn ‘good friend’ geworden en nog veel meer goede vriendschappen zijn opgebouwd. Ik kan ook wel stellen dat ik echt een goede band met mijn Ghana sister Falila heb opgebouwd. Gelukkig kunnen we dankzij de technieken van tegenwoordig vrijwel dagelijks contact houden met elkaar. Een ding staat zeker vast, in Ghana zul je nooit eenzaam of alleen zijn en je krijgt er een hoop ‘friends’ bij.
Wat meer over mijn werkzaamheden in het ziekenhuis. Als allereerste gezondheidswetenschapper stonden mijn werkzaamheden op de public health afdeling niet vast. Het werk draaide voornamelijk om baby’s, kinderen en zwangere vrouwen. Veel studie gerelateerde kennis heb ik niet echt opgedaan, maar daarentegen heb ik heel veel geleerd van de mensen waar we mee in aanraking kwamen. Het heeft mij als persoon laten groeien, in de zin van dat ik nu met een ander perspectief tegen bepaalde gezondheidsgerelateerde problemen aankijk. Bovenal was het een bijzonder ervaring om op de motor naar de outreach communities te rijden, daar werk te doen, alle dingen in het ziekenhuis, de schattige pasgeboren baby’s, de bolle buiken van de zwangere vrouwen, de chaos met documenteren van resultaten in de vele boeken, het enthousiasme van de schoolkinderen met het school health programme enz. Deze hele ervaring was genieten met volle teugen, ik kan het iedereen aanraden die interesse heeft in Afrika en een leuke stage in het West Gonja Hospital. Je zult met veel ervaring naar huis gaan, ook over jezelf. Je zult veel vrienden maken en ik kan rondreizen door Ghana ook heel erg aanbevelen, alhoewel de bussen soms ernstig frustrerend kunnen zijn (maar ook dat hoort erbij in Ghana). Ik ben in ieder geval m’n hart verloren aan de charme van Ghana en zal zeker weten nog een keertje terugkeren.
Lees meer: Mirte Widdershoven: GEZP
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.