Wat heb je moeten doen ter voorbereiding van je onderwijsonderdeel in het buitenland?
Kennismakingsgesprek met MUSTANGH na sollicitatie: duidelijke introductie, ruimte voor vragen, er werden tips gegeven en er is een uitgebreid coursebook met veel informatie. Visum in Den Haag: zoals ook beschreven staat in het coursebook van MUSTANGH moet je twee keer naar Den Haag, één keer om je visum aan te vragen en één keer om hem op te halen. Dit is opzich allemaal prima geregeld, zolang je al je documenten in orde hebt gaat het goed. Gesprek voor GEZP protocol met E. Brouwer: Prettig gesprek waarbij Emmaline wat meer inzicht kon geven over de haalbaarheid en relevantie van leerdoelen. Accommodatie: fijn huis met werkende douche, toilet en keuken. Zaken omtrent elektriciteit en water zijn goed geregeld. Om er met zijn tweeën te wonen is luxe omdat het een ruim huis is.
Geef een beschrijving van je werkzaamheden/onderwijs in het buitenland
Globaal gezien zag een dag er als volgt uit: om 8:00 begonnen we op de accidents & emergency, om daar de patiënten te zien die over de nacht binnen waren gekomen, evenals nieuwe patiënten die tijdens die ochtend nog binnen kwamen. Later op de ochtend kwamen er dan één of meerdere medical officer’s langs en bespraken we alle patiënten, meestal in de vorm van bedside teaching.Daarna was het tijd voor de ward rounds, die we afhankelijk van de afdeling alleen deden of samen met een medical officer. Na de ward rounds gingen we lunchen, en in de middag waren we meestal ingeroosterd op OPD (4 à 5 dagen per week, maar afhankelijk van de bezetting met PA’s). Wanneer we geen OPD hadden was er tijd om op de spoed te zijn en daar de nieuwe patiënten te zien of bijvoorbeeld tehechten. De eerste twee weken waren introductieweken. Dit hebben we bewust gedaan omdat de hoeveelheid nieuwe indrukken erg grootwas. Vervolgens heb ik 4 weken maternity, 4 weken paediatrics en 3 weken female gedaan. Na de vakantie waren er meer artsen in het ziekenhuiswat mij de gelegenheid gaf wat meer te wisselen en veel tijd op de spoed door te brengen. Er was de mogelijkheid te assisteren bij sectio’s en andere OK’s zoals ectopische zwangerschappen, hernia’s, lipoma’s en acute buik OK’s. De spoed OK’s kwamen helaas wel vaak op momenten dat wij druk bezig waren met andere dingen en was het dus niet altijd makkelijk om daar bij te kunnen zijn.
Supervisie
De artsen zijn laagdrempelig bereikbaar, altijd telefonisch en als je ze vraagt langs te komen lukt dat meestal ook (niet altijd). Ik zou willen aanraden niet te veel te twijfelen om supervisie te vragen. De artsen staan hier echt open voor en ze begrijpen ook dat wij nog niet alles kunnen weten. In de ochtend hadden we regelmatig bedside teaching, wat ook leerzaam was!
EPASS feedback
Dr. Nelson was verantwoordelijk om alle Epass feedback te valideren, wat hij altijd vrij snel deed! Hij is nu echter weg en zal een andere medical officer dit overnemen. Het is het makkelijkst om alle epass formulieren uit te printenen ze in papieren vorm aan de artsen en verpleegkundigen te geven. Sommigen kunnen het ook via een emailadres invullen. De feedback die je krijgt is altijd vrij kort en algemeen, duidelijke instructies geven kan soms helpenmaar dan nog is de feedback welvan andere kwaliteit dan in Nederland. Om voor jezelf toch nuttige tips te krijgen kan je er meestal direct om vragen wanneer je samenwerkt met een medical officer.
Praktische vaardigheden
Tijdens de weken op maternitywardheb ik geprobeerd om ook vaginale bevallingen te doen. Dit is echter de verantwoordelijkheid van de midwifes en niet van de medical officer’s, en omdat je primair met de arts meeloopt is dit erg lastig. Je moet de midwifes eerst echt een beetje leren kennen en je plekje veroveren, en vervolgens vaak langs gaan om te zeggen dat je beschikbaar bent en ze je kunnen bellen. Dan lukt het uiteindelijk wel, maar je moet er dus wel wat tijd in investeren! Daarnaast kun je dus regelmatig wonden hechten op de spoed, en kun je oefenen met infusen inbrengen. Op de maternity ward kun je leren om zuigcurettages te doen, dit wordt regelmatig gedaan en de medical officer wil je dit graag leren
Taalbarrière
Ongeveer de helft van de patiënten spreekt Engels, de andere helft spreekt één van de vele andere talen die in Ghana gesproken wordt. Meestal is er wel een verpleegkundige aanwezig die kan vertalen, al vergt dit soms wel wat geduld. De verpleegkundigen hebben natuurlijk ook hun eigen taken en het vertalen moeten ze dus tussendoor doen. Het is belangrijk te beseffen dat bij een vertaling via een verpleegkundige vragen vaak net op een andere manier gesteld worden en je vaak onduidelijke antwoorden terug krijgt. Maar met wat oefening en geduld lukt het meestal wel om een redelijke anamnese af te nemen. Ook als patiënten Engels spreken is een gesprek voeren niet altijd makkelijk, omdat zij moeite hebben ons accent te verstaan of door cultuur verschillen. Dit alles maakt het werk wel extra uitdagend, maar uiteindelijk kom je er meestal wel!
Cultuur, etniciteit, religie, eten
Zoals ook in het coursebook te lezen is speelt zowel traditional medicine als religie een hele grote rol in Ghana. De meeste mensen zijn ofwel christen ofwel moslim. Wat mooi is is dat mensen van beide religies wel heel dicht naasten met elkaar leven. Mensen halen ook heel veel vertrouwen uit hun gelood. Een grotere scheiding zie je (soms) tussen de verschillende bevolkingsgroepen. Met name de fulani’s, een nomadenvolk dat in heel west-Afrika leeft, worden als anders en vaak ook als minder beschouwd. Veel mensen vertrouwen ook op traditional medicine, wat soms tot gevolg heeft dat patiënten pas in een heel laat stadium naar het ziekenhuis komen, of dat ze als de behandeling van een arts in eerste instantie niet werkt, dan hulp zoeken bij een traditional healer. Het eten in Damongo is prima, maar niet heel gevarieerd. Op de zaterdagmarkt is het meeste keus en kun je verschillende groenten, fruit en andere dingen halen. Wij aten meestal pasta of rijst met bonen of een sausje van tomatenpuree en wat groenten. De Ghanezen eten soms ook rijst, maar houden vaak meer van Fufu en Banku.
UitstapjesÂ
Het is fijn om af en toe op zondag naar Mole National Parc te gaan voor wat ontspanning en ander eten. In Mole Motel in een zwembad en een mooi uitzicht waar je soms ook olifanten kan spotten! Verder zijn de meeste toeristische plekken echt in het zuiden van het land. Zelf ben ik in Volta Region geweest, waar je hele mooie natuur rondom lake Volta hebt, in Accra, Cape Coast en Cape Three points. De kust heeft hele mooie stranden (met name Cape Three Points is prachtig) en het Cape Coast Castle is natuurlijk interessant.
Wat is je het meeste bijgebleven?
Ik denk de mensen die ik heb leren kennen. Mensen zijn ontzettend vriendelijk en behulpzaam. Je maakt makkelijk contact en hebt veel onverwachte praatjes met vreemden, iets wat in Nederland bijna nooit gebeurd. Vijf maanden is ook lang genoeg om echt wat op te bouwen met mensen, en het is ook heel leerzaam en interessant om mensen te leren kennen die in een andere cultuur zijn opgegroeid en daarom soms op een andere manier naar de wereld kijken. Daarnaast is het leven een stuk eenvoudiger en minder volgepland dan in Nederland, wat ook heel anders voelt en eigenlijk heel fijn is.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.